معنی خانه پیش - جستجوی لغت در جدول جو

خانه پیش

گیرندۀ خانه
خانه گیر شدن: گیرندۀ خانه شدن، خانه ای را اشغال کردن در بازی برای مثال عشقت چو در سراچۀ دل خانه گیر شد / زاین پس برون شود خرد از وی به اضطرار (ابن یمین - ۲۴۲)

فرهنگ فارسی عمید

خانه تیر

(نَ / نِ یِ)

خانه عطارد که برج جوزاست و آن از بروج بادی است. (غیاث اللغات) (آنندراج)

لغت نامه دهخدا

خانه خیر

(نِ خِ)

دهی است از دهستان باسک بخش سردشت شهرستان مهاباد، واقع در 5500 گزی جنوب خاوری سردشت و چهارهزارگزی جنوب شوسۀ سردشت به بانه. این ناحیه کوهستانی و دارای جنگل. آب و هوای آن معتدل و سالم می باشد. آنجا 100 تن سکنه دارد که سنی و کرد زبانند. دهکدۀ مزبور از چشمه مشروب میشود و محصولاتش: غلات، توتون، مازوج و کتیرا است و اهالی با کشاورزی و گله داری گذران میکنند. راه آنجا مالرواست. این ده از دو محل، بفاصله 500 گز، بنام خانه خیر بالا و پائین تشکیل شده و خانه خیر پائین دارای 48 تن سکنه است. (از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 4 ص 187)

لغت نامه دهخدا

خانه شش

(نَ / نِ یِ شُ)

حبابچۀ ریوی. حبابهای متعلق به ریه

لغت نامه دهخدا

شانه پیچ

(یَ زَ دَ / دِ)

پیچنده و گردانندۀ شانه و کتف، کنایه از سرکش و روگرداننده. (بهار عجم) (ارمغان آصفی)

لغت نامه دهخدا

خانه پایی

عمل سرایدار، عمل حافظ خانه، رجوع به ’خانه پا’ شود

لغت نامه دهخدا

خانه پست

(نَ / نِ یِ پَ)

دنیا. عالم. (ناظم الاطباء) (آنندراج). دنیای فانی، قبر. (آنندراج). گور. مدفن، خانه فقرا. (آنندراج)

لغت نامه دهخدا

خانه خیز

(بَ وَ دَ / دِ)

خیزنده از خانه یعنی چیزی که بی قصد از خانه بهم رسد. (آنندراج). آنچه از خانه بدست آید بدون آنکه آدمی را در بدست آوردن آن قصد بوده است، از خانه بی زحمت آدمی بدست آید:
گهی با چنان گوهر خانه خیز
چو بوطالبی را کنی سنگ ریز.
نظامی (از آنندراج).
بپاسخ دگر باره شد شاه تیز
که خواب از خیالی بود خانه خیز.
نظامی.
چون شوق تو هست خانه خیزم
خوش خسبم و شادمانه خیزم.
نظامی.
اگر خانه خیزی قرارت کجاست
ور از زر درآیی دیارت کجاست.
نظامی.
، کوچانیده. از منزل برکنده: کوچاندن با اهل و اسباب و فرود آوردن شمس الدین محمد شاه را با رعایا و خانه خیز بردن ایشان را بقهستان در سال ششصد و هشتادهشت. (تاریخ سیستان)

لغت نامه دهخدا

خانه پا

(بَ اَ تَ / تِ)

خانه پاینده. سرایدار. کسی که پس از رفتن همه اهل خانه از برای حفظ آن بجای ماند. حارس خانه. حافظ خانه در غیبت صاحبان آن

لغت نامه دهخدا

خانه زین

(نَ / نِ یِ)

جای نشستن از زین. (ناظم الاطباء). صفۀ زین:
بغل بشاهسواری گشوده ست امیدم
که کرده ست تهی صدهزار خانه زین را.
صائب (از آنندراج)

لغت نامه دهخدا

خانه شیر

(نَ / نِ یِ)

پستان، برج اسد. (ناظم الاطباء) (آنندراج) (برهان قاطع)

لغت نامه دهخدا

خانه شیر

(نِ)

دهی است از دهستان گورائیم بخش مرکزی شهرستان اردبیل واقع در سی هزارگزی جنوب اردبیل و 19 هزارگزی شوسۀ تبریز- اردبیل. این دهستان کوهستانی ولی معتدل است. 945 تن سکنه دارد که ترک زبانند. دهکدۀ مزبور از چشمه مشروب میشودو محصولش غلات است. اهالی به کشاورزی و گله داری گذران میکنند و از صنایع دستی به قالی بافی آشنا هستند. راه آنجا مالرو است. (از فرهنگ جغرافیایی ج 4 ص 187)

لغت نامه دهخدا

خانه شین

(بَ تَ / تِ)

مخفف خانه نشین است، خاتون خانه. خانم خانه:
تاجری دریا و خشکی میرود
آن بمهر خانه شینی میرود.
مولوی (مثنوی)

لغت نامه دهخدا

خانه کشی

(نَ / نِ کَ / کِ)

اسباب کشی، اسباب از این منزل به منزل دیگر بردن. اثاثیه کشی

لغت نامه دهخدا

خانه پر

(نَ / نِ یِ پُ)

حداکثر. چون: خانه پرش در این سفر دوهزار تومان خرج کرده است